Έρχεσαι πάντα, όταν λιγοστεύει ο κόσμος μου,
να μου δείξεις την απεραντοσύνη του
Όταν γίνομαι μοναχικό δέντρο, αποκαμωμένο
απ' την ορμή του χειμώνα
Αγκαλιάζεις με τα άγια χέρια σου, τον κορμό μου
κοίτα πως ζωντανεύουν τα φύλλα μου
Τραγουδάς
κοίτα πόσο αγαπώ τα τραγούδια των ανθρώπων
Αναστενάζεις
απλώνεις εσύ μονάχη την άνοιξη, μες το χειμώνα
Κρατώ στα κλαδιά μου την ανάσα
της ψυχή σου
Όλη η φουρτούνα της θάλασσας
ηρεμεί
Βαρκούλα μικρή Εσύ
κρατώ γερά τα κουπιά της
Αιώνια στιγμή το φιλί σου
Σην αγκαλιά του κόσμου.
Ταξιδευτής
να μου δείξεις την απεραντοσύνη του
Όταν γίνομαι μοναχικό δέντρο, αποκαμωμένο
απ' την ορμή του χειμώνα
Αγκαλιάζεις με τα άγια χέρια σου, τον κορμό μου
κοίτα πως ζωντανεύουν τα φύλλα μου
Τραγουδάς
κοίτα πόσο αγαπώ τα τραγούδια των ανθρώπων
Αναστενάζεις
απλώνεις εσύ μονάχη την άνοιξη, μες το χειμώνα
Κρατώ στα κλαδιά μου την ανάσα
της ψυχή σου
Όλη η φουρτούνα της θάλασσας
ηρεμεί
Βαρκούλα μικρή Εσύ
κρατώ γερά τα κουπιά της
Σπασμένα φτερά του Γκιμπράν στους ώμους μου,
πετώ με τα δικά σου
ανασαίνω στην αγκαλιά σου
Φεβρουάριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου